Het dienblad

Soms is het makkelijk om iets te vinden om “op te ruimen” (aka wegdoen). Je haalt een plank leeg en vind iets waarvan je denkt “waarom heb ik uberhaupt nog?”. Soms staat het in de weg (hallo grote dozen). Maar soms staat het op een plek, waar je wel elke dag komt, maar niet meer opmerkt.

Maar waar je wel af en toe ziet hoe heel stof dat ding staat te happen.

Zo was het ook met het dienblad.

Ik had het dienblad gekregen voor mijn 24ste verjaardag. Of Sinterklaas, ik weet het niet meer. Ik wilde een dienblad omdat ik altijd liep te leuren met mijn pannen en kookzooi van mijn kamer naar de keuken. Ik dacht dat het handiger was, dat ik gewoon met een dienblad alles in een keer mee kon leuren naar de keuken om daar alles in elkaar te flansen en daarna weer alles terug te leuren.

Ja…. daar krijg je het al een beetje: “ik dacht dat het handiger was”. Een dooddoener. Inmiddels staat het dienblad al meer dan een jaar ongebruikt op mijn koelkast stof te happen.

Ik ergerde mij al een tijdje aan het stof. Op een dag kreeg ik een ingeving. Ik gebruik het dienblad nooit, zeker niet waarvoor ik het bedoelde. Kon het dan niet weg?

Aan de ene kant een hele simpele gedachte, aan de andere kant wat revolutionair. Want als ik een ding een heel jaar gebruik, dan heb ik het blijkbaar ook niet nodig.

En het hield dus niet op bij het dienblad…

Dank je wel dienblad, voor dit wijze inzicht 🙂

Welk wijs inzicht kwam op jouw opruim-pad?

PS. De maanddoelen van februari komen woensdag online. 🙂