De balans na een jaar op mezelf

Op 30 augustus 2014 verhuisde is met wat meubels, vier verhuisdozen, een paar tassen en wat nieuwe moed naar de stad waar ik zou gaan studeren. Op zaterdagmiddag, want dat kwam het beste uit. De zondag was om te wennen aan mijn nieuwe woonplaats – en het kwam niet zo goed uit bij mijn vader (altijd handig om dingen te vervoeren en in elkaar te zetten).

Inmiddels is het een jaar geleden dat ik voor het eerst op mezelf ging wonen. Wat heb ik geleerd van het eerste jaar op mezelf?

– Ik ben meer op mezelf aangewezen. (Hele) kleine klusjes doe ik zelf. Als ik niet op tijd op school sta, dan ben ik de schuldige. Er is geen back-up plan. Ook voor mijn sociaal leven ben ik op mezelf aangewezen. Als ik nergens naar toe ga, maak ik ook geen vrienden.
– Mijn gereedschapskist begint erg vol te worden. Wat tape hier, een hamertje of twee daar, en ook nog zo’n rolmaatje. Af en toe heb je wat nodig en haal je het.
– Vrijheid is duur: bij op jezelf wonen komen er gewoon een heleboel kosten bij.
– Op de begane grond leven heeft zo zijn voordelen en nadelen: zo is het erg handig of af en toe snel naar de kliko te lopen, maar bovenburen hebben is af en toe niet erg leuk.
– Schoonmaken moet je eigenlijk bijhouden. Met nadruk op moet. Ik heb nog steeds niet mijn ramen gezeemd. (Foei!)
– Ik ben niet meer bang voor spinnen en pissenbedden op mijn kamer. Ik druk ze gewoon dood.
– Af en toe is het toch fijn om een man in huis te hebben: zo heeft mijn toenmalige vriend “eventjes” drie gaatjes geboord. Een ging prima, de twee op de andere muur waren meer een uitdaging, want die muur is knoer-en-knoerhard.
– ER IS HIER EEN BRABANTSE STUDENTENVERENIGING! Yay! En heel veel kerken. Elke vijf meter, lijkt het.

Maar het belangrijkste: ik wist nooit dat ik zo blij kon worden door op mezelf te gaan wonen. Mijn nieuwe stad is inmiddels mijn thuis geworden. ❤